“Ik ben Elsbeth, freelance copywriter, vertaler, content strateeg en taalcoach. Ik woon sinds 2013 in het buitenland; eerst een jaartje in Oostenrijk en sinds 2014 in Duitsland. In deze serie schrijf ik voor fire for women over mijn reis naar financiële onafhankelijkheid vanuit het buitenland en wat voor (extra) uitdagingen, maar ook kansen dat met zich meebrengt."
Hai dames,
De vorige keer vertelde ik jullie hoe in 2015 mijn weg naar FIRE vanuit het buitenland begon. De eerste paar jaren daarna is er qua beleggen niet heel veel veranderd; mijn maandelijkse inleg op Robeco liep gewoon door. De focus van mijn FIRE verschoof vanaf toen meer naar het verdienen van geld en salarisontwikkeling. Ik ging namelijk voor het eerst de werkvloer op.
In september 2015 had ik mijn eerste baan te pakken: PR voor Nederland & België bij trivago in Düsseldorf. Ik mocht creatieve, informatieve en aanstekelijke persberichten schrijven of vertalen over tophotels of bestemmingen, reizen in het algemeen, trends en hotelprijzen. Mijn teksten werden gepubliceerd in media als de Flair (België), Linda Magazine, Girlscene.nl maar ook kranten als de Telegraaf en het AD. Best gaaf om je eigen teksten opeens in zulke media te zien!
Het was een betaalde werkstage en ik kan me nog goed herinneringen dat ik in het sollicitatiegesprek al heb onderhandeld over de vergoeding. Mij werd verteld dat trivago ‘gewoonlijk’ tussen de 400 en 800 euro aan stagiaires vergoedde, waarop ik direct zei: “Dan graag die 800 euro, ik ga je laten zien dat ik dat waard ben.”
Al tijdens de eerste weken van mijn stage bleek dat de persoon die Content Management voor de Benelux had gedaan kortgeleden weg was gegaan en dat daar een gat op te vullen was. Ze vroegen mij of ik dat erbij wilde doen. Ik zei volmondig ja! Dus werd ik verantwoordelijk voor alle (hotel-gerelateerde) content op www.trivago.nl en www.trivago.be. Taken waren bijvoorbeeld een Dutch language glossary opbouwen, bepalen welke tone-of-voice we in het Nederlands wilden hebben, bepalen hoe de knopjes zouden gaan heten, zorgen dat de belangrijkste bestemmingen in de database stonden, dat de geografische coördinaten daarvan klopten, dat de namen van internationale landen, steden, rivieren of toeristische attracties klopten (Paris = Parijs), hotelbeschrijvingen vertalen of afbeeldingen verzamelen om de galerie op te vullen.
Ook bekeek ik filmpjes van acteurs en actrices die de nieuwe commercial van trivago wilden gaan doen en was aanwezig bij voice-over recordings. Alles wat met de Nederlandse taal/markt te maken had, daar werd ik bij gehaald. Zodra mijn stage afgelopen was, werd ik fulltime aangenomen als Content Manager Benelux. Waar alle nieuwelingen destijds standaard 2000 euro kregen, claimde ik tijdens de salarisonderhandeling dat ik geen beginner meer was – ik had immers tijdens de stage al ervaring opgedaan - en voilà, ik kreeg meer. Ik heb wat dat betreft misschien ‘geluk’: ik kom uit een familie van fervente onderhandelaars en vind het zelf ook echt leuk om te doen.
Tijdens mijn onboarding had ik een presentatie gekregen van de collega die verantwoordelijk was voor de interne communicatie binnen trivago. Ik weet nog dat ik tijdens die presentatie dacht: Die heeft een toffe baan. Ik had het eigenlijk goed naar mijn zin in het content-team, maar toen bleek dat die functie binnenkort vrij kwam. En ik dacht: als ik die kant ooit op wil, moet ik het nú proberen. Dus solliciteerde ik en kreeg de baan. Ik was Internal Communications Manager. Een hele mond vol.
Vanaf dat moment ging ik steeds meer strategisch werk doen en grotere projecten leiden. Ik sprak namens trivago met externe partijen, kreeg steeds meer verantwoordelijkheid, ik ontwikkelde mezelf heel erg als professional en werd beetje bij beetje een van de top performers, met jaar op jaar goede evaluaties. Dit leidde ertoe dat ik in het aandelenoptieprogramma van trivago opgenomen werd. Elk jaar onderhandelde ik weer een mooie verhoging van mijn salaris. Bonussen en opties zijn leuk, maar het basissalaris is datgene wat op lange termijn echt telt. Wat je hebt, kan je nooit meer worden afgenomen, was mijn devies.
In april 2018 werd ik gevraagd voor een high-profile project waar veel vanaf hing. Ik kreeg 8 maanden te tijd om de 16 belangrijkste HR-processen te noteren, optimaliseren en implementeren in nieuwe HR-software. Dit was voor mij een gigantische uitdaging waarbij ik heel vaak buiten mijn eigen comfortzone moest opereren. Het lukte en ik was daar ook erg trots op, maar realiseerde me ook dat het me wel heel erg veel energie had gekost. Ik begon na te denken of deze carrière houdbaar was voor me.
Toen het weer tijd was voor het jaarlijkse salarismoment, werd mij verteld dat er dit jaar geen grote verhoging voor me in zat. Ik had de vorige jaren immers al veel gekregen. Dit riep een sterk gevoel van onrecht bij mij op. Ik werkte graag hard voor trivago, want er kwam steeds ietsje meer bij en kwaliteit leveren werd altijd beloond. Ik voelde me gewaardeerd en dat was genoeg om steeds weer het uiterste van mezelf te eisen. Dit was de eerste keer dat ik dat niet zo voelde. Het bleek een deal-breaker te zijn.
Ik verhuisde in september 2019 naar Zuid-Duitsland en kreeg een baan bij een IT-consultancy in München. Ik was trots maar ook een beetje verbaasd dat ik opeens een consultant was. Ik had nooit gedacht dat ik dat zou kunnen zijn óf het bijbehorende salaris zou kunnen halen.
Toch bleek al snel dat salaris niet kan compenseren voor een baan die je niet leuk vindt of die niet bij je past. Ik verdiende het meest ooit, maar was ook nog niet eerder zo ongelukkig in een baan als in mijn consultantbaan. Het was gewoon echt niks voor mij. Ik had het gevoel steeds verder van mezelf weg te gaan. Ik heb het 4 maanden volgehouden, maar toen was de maat vol en heb ik, met alle risico van dien, zonder al een nieuwe baan op zak, ontslag genomen.
Vanaf februari ben ik teruggegaan naar mijn roots: (de Nederlandse) taal. Ik freelance nu als copywriter, vertaler en contentstrateeg voor verschillende klanten in Europa. Het voelt echt alsof ik mezelf weer ben. En ook al moest ik vanaf 0 weer een mooi inkomen voor mezelf opbouwen, ik zou voor geen goud meer terug willen.
Next time: hoe mijn money mindset geleidelijk aan drastisch veranderde, met name gedurende de tijd dat ik in Oostenrijk woonde.
Tschüss!
P.S. Hoe ervaar jij salarisonderhandelingen? Love it or hate it? Heb je tips & tricks om te delen met anderen? Deel het in de comments!
Reactie plaatsen
Reacties